نوشته شده در یک دیدگاه

همه چیز درباره بافته های داری

c66a2187015b0b3614f574aa73163c74

گروه بافته های داری و زیراندازها یکی از گروه های صنایع دستی را تشکیل می دهد. بافته های داری ، بافته هایی هستند که از دار برای تولید آن ها استفاده می شود. دارها یا عمودی و یا افقی هستند. بعضی از این بافته ها گره دار هستند مانند قالی و گبه و برخی مانند گلیم و زیلو پودباف بوده و بعضی مانند ورنی و شیرکی پیچ پودپیچ هستند. در استان خوزستان بافته های داری به شیوه گره زنی یا پودگذاری بافته می شود و شامل قالی، قالیچه و گلیم است و بافندگان اصلی آن ها زنان ایلی و روستایی هستند که بر روی دار افقی که بر روی زمین قرار می گیرد کار بافتن را انجام می دهند. نقشه ها اکثرا ذهنی و طرح ها هندسی است و رنگ های قرمز، مشکی، سبز، نارنجی، سفید، سرمه ای در بیشتر بافته ها کاربرد دارد.

337px-Arakcarpet

در ادامه با انواع بافته های داری (فرش دستبافت) آشنا می شویم … 

ادامهٔ «همه چیز درباره بافته های داری»

نوشته شده در یک دیدگاه

جاجیم، هنر دیرینه زنان ایرانی

jajim_3_20091222_1637781748جاجیم‌ بافی، یکی از صنایع دستی رایج در ایران است که جزو نساجی سنتی یا دست‌بافته های دستگاهی محسوب می شود و از دیرباز بین خانواده‌های روستایی و عشایر رواج داشته ‌است.

جاجیم دست بافته ای است تارنما (معمولا دارای نقوش لوزی و راه راه) که با استفاده از نخ‌های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو بافته می شود. جاجیم‌ها پرز ندارند و می‌توان از هر دو روی آن استفاده کرد.

رنگ های به کار رفته در جاجیم در ۶ تا ۸ رنگ و بیشتر از رنگ های سنتی و گیاهی است.جاجیم ها اغلب به صورت نوارهایی با عرض ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و طول ۵۰ متر بافته می شوند. برای استفاده از جاجیم چند نوار کنار همدیگر دوخته می شوند تا پارچه ای بزرگ فراهم شود. برای بافتن جاجیم حدود یک ماه زمان لازم است.

در ادامه با کاربرد جاجیم، سابقه جاجیم بافی، مراکز تولید جاجیم، مواد اولیه و ابزارهای مربوط به آن آشنا می شویم …

 

ادامهٔ «جاجیم، هنر دیرینه زنان ایرانی»

نوشته شده در یک دیدگاه

فرش چهارباغ ايران زينت بخش موزه بزرگ رم

فرش چهارباغ ايران زينت بخش موزه بزرگ رم موزه «اسکودریه دل کوئیریناله » در شهر رم به آثار نفیس هنر ایرانی اسلامی مزین شده است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما از رم، در این موزه که در آن نمایشگاهی با عنوان «هنر در تمدن اسلامی» بر پا شده است 363 اثر نفیس تاریخی بعد از اسلام متعلق به کشورهای مختلف اسلامی در معرض دید عموم قرار گرفته که شمار قابل توجهی از این آثار ایرانی است.

یکی از بازدید کنندگان این نمایشگاه گفت: «شاید بهتر بود نام این نمایشگاه را هنر اسلامی ایرانی می گذاشتند چرا که تقریبا تمام آثار بسیار زیبایی را که در این نمایشگاه مشاهده می کنیم متعلق به ایران است که این خود نشانگر عمق و عظمت هنر در این کشور است.»

جووانی کوراتولا ایرانشناس و استاد ایتالیایی تاریخ هنر اسلامی که مسئولیت این نمایشگاه را برعهده دارد در گفتگو با خبرنگار صدا و سیما در رم ، از ایران به عنوان مهد فرهنگ و تمدن اسلامی یاد کرد و افزود: «با توجه به این که ایران در میان کشورهای اسلامی همواره مهمترین و زیباترین اثار هنری را خلق کرده است ، طبیعتا بخش قابل توجهی از این نمایشگاه به اثار هنرمندان ایرانی مانند سرامیک ، شیشه، لباس و قالیچه و فرش اختصاص یافته است. ما حتی یک فرش 40 متری ایرانی را که 4 قرن پیش با طرح چهار باغ بافته شده و نمادی از باغ بهشت است در ورودی نمایشگاه قرار داده ایم تا بازدیدکنندگان از همان بدو ورود به حال وهوای عرفانی این نمایشگاه پی ببرند» .

این فرش ظریف و زیبا به همراه بیش از یکصد اثر نفیس دیگر هنرمندان کشورمان که به قرن ها پیش باز می گردد زینت بخش این نمایشگاه در موزه « اسکودریه دل کوئیریناله » شهر رم شده است.

مرکز ملی فرش ایران

نوشته شده در یک دیدگاه

فرش دستباف ؛ هنر600 ساله مردم خراسان

فرش دستباف ؛ هنر 600 ساله مردم خراسان جنوبی

فرشهای بافت خراسان جنوبی مشهورترین فرشهای ایران در گذشته بوده که تاریخچه آن به دوران حکومت شاهرخ میرزا در هرات بر می گردد و حدود 600 سال پیش در این منطقه بافته می شد.
ایرانیان از صدها سال پیش تاکنون در محصولات ابریشمی، پشم، سنگهای گران قیمت و فرش شهره بوده اند و بازرگانان اروپایی از طریق جاده ابریشم به داد و ستد با آنها پرداخته اند. اقتصاد کشور ما به دلیل اتکا به نفت خام، اقتصادی تک محصولی است و برای رهایی از این تنگنا، عوامل بنیادی جامعه باید برای تنوع بخشیدن به صادرات غیر نفتی و توسعه آن قدمهای موثری بردارند.
از آنجا که نفت سرمایه ای تمام شدنی است، تولیدات صنایع دستی به عنوان فراورده های صادراتی بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است.
صنایع دستی یکی از مساعد ترین زمینه های اشتغال زایی است و در به کارگیری نیروهای خلاق نقشی موثر دارد و باید به عنوان راه حلی برای مشکلات جوانان مورد بررسی قرار گیرد که در این راستا شرایط اقلیمی و محدودیت های منطقه ای سهم عمده ای در ناشناخته ماندن این هنرها در هر منطقه داشته است.
استان خراسان جنوبی با وسعتی بیش از 95 هزار کیلومتر مربع از شمال به خراسان رضوی و از شرق حدود 330 کیلومتر دارای مرز مشترک با کشور افغانستان بوده و از غرب به استان یزد و از جنوب به استانهای سیستان و بلوچستان و کرمان محدود است.
بر پايه آخرین تقسیمات کشوری در سال 1386 استان خراسان جنوبی دارای هفت شهرستان (بیرجند، قاینات، سربیشه، نهبندان، سرایان، درمیان و فردوس) 18 بخش و 21 شهر و 48 دهستان است.
از این میان 250 رشته شناسایی شده و کددار صنایع دستی و هنرهای سنتی در کشور بیش از 40 رشته در استان خراسان جنوبی زمینه فعالیت دارند که قالی و قالیچه بافی از مهمترین آنهاست.

در ادامه، به آمار به استان خراسان، بر اساس مرکز ملی فرش ایران می پردازیم …

ادامهٔ «فرش دستباف ؛ هنر600 ساله مردم خراسان»

نوشته شده در یک دیدگاه

صنایع دستی پادری بافی از لیف خرما در بافق

پادری بافی يا به اصطلاح محلی «سيس بافی» یکی از هنرهای سنتی شهرستان بافق است که نسل به نسل به دست هنرمندان امروز رسیده اما متاسفانه این هنر اصیل و ارزشمند به تدریج در حال منسوخ شدن است.

به گزارش خبرنگار مهر، صنایع دستی پادری بافی يا سيس بافي در شهرستان بافق به دلیل وجود نخلستان‌های گسترده رایج است.

این پادری‌ها از الیاف یا همان لیف خرما که در زبان محلی به آن «سيس» می گویند، بافته می‌شود و هنرمندان کویرنشین حتی از به ظاهر بی استفاده‌ترین بخش درخت پربرکت خرما نیز استفاده می‌کنند.

در حال حاضر کارگاه‌های کوچک یک تا چند نفره در خانه‌های بافق برپاست و عده کمی در این شهرستان به بافت پادری مشغول هستند.

به تازگی با رنگ کردن این الیاف، پادری‌ها که متاسفانه امروز هنر بافت آنها در حال منسوخ شدن است، به اشکال و رنگ‌های مختلف و متنوع روانه بازار می‌شود.

 

 

 

نوشته شده در یک دیدگاه

سرانداز بافی (گلیم لری )

هنر گلیم بافی,فرش و گلیم

سرانداز نامی است که بر روی نوعی گلیم لری گذارده اند . این نوع گلیم با نام محلی رندی در مناطق روستائی و عشایری استان (شهرستان های اردل، لردگان و بعضی نقاط فارسان) بافته می شود. بافت سرانداز به شیوه ای کاملاً منحصربفرد می باشد و حلقه واسطی بین گلیم و قالی می باشد.  این نوع گلیم در برخی از استانهای کشور با نام های مختلف نیز بافته می شود به عنوان مثال در استان آذربایجان با نام ورش، در استان کرمان با نام شیریکی پیچ و در استان فارس با نام گلیم سوزنی مرسوم است.

کارشناسان صنایع دستی استان در سال 1364 با بررسی انجام شده بر دستبافت های روستائی و عشایری استان متوجه نوعی خورجین متعلق به طایفه اولاد حاج علی شدند . این خورجین از سه تکنیک بافت شامل قالی بافی، گلیم بافی و رندی بافی تشکیل شده بود و از آن به بعد رندی بافی بر روی زیراندازی به نام سرانداز شکل گرفت .

هنر گلیم بافی,فرش و گلیم

طرح ها و نقش های سرانداز (رندباف) اغلب به طور ذهنی که از نسل های گذشته سینه به سینه نقل شده است، این طرح ها اغلب نشأت گرفته از فرهنگ و آداب و سنن می باشد که از طبیعت اطراف الهام گرفته شده است (طرحهایی همچون گل برفی، چهارتکه، گل خورجین، چله چنگ، چنگ و طرحهای شکسته  هندسی که معروفترین طرح سراندازباف در این منطقه طرح های قیصری می باشد.

یکی از نکات قابل توجه در این تولید این است که گلیم را به صورت پشت می بافند، یعنی بافنده از پشت طرح موردنظر شروع به بافت می کند و تا پایان بافت قسمت روی کار خود را نمی تواند ببیند و این از ویژگی های منحصربفرد این نوع بافت است که در کمتر جایی نظیر این بافت دیده می شود و از امتیازات آن به شمار می رود. هم اکنون بافندگان مناطق روستایی و عشایری شهرستان اردل قادرند طرح های قالی را بر روی سرانداز ببافند که نشان از ذوق و استعداد ذاتی مردم این منطقه دارد.

منبع:chb-farhangi.blogfa.com