یكی از نقشه های مهم فرش ایران، فرشهایی است كه به فرشهای پوست پلنگی یا پوست ببری معروف شده است. با اینكه بیشترین كاربرد این فرشها در بین دراویش است، نباید آنها را مختص دراویش دانست، زیرا چنان كه خواهیم دید گروههای دیگری از مردم از جمله عشایر و چادرنشینان هم به این نقشه و این فرشها رغبت زیادی نشان می دهند. در آن دوران، پوست حیوانات نقش دار،(چون پلنگ و ببر)، بر پوست حیوانات بی نقش (چون شیر و آهو) برتری داشت.
شاید وقتی بشر، بافتن را فراگرفت، یكی از نقشه هایی كه به آن تمایل پیدا كرد، نقشه پوست پلنگ و ببر بود. شواهدی باقی نمانده كه بتوان بر آنها صحه گذاشت، اما به نكته ای می توان تكیه نمود و آن شوق ویژه ای است كه دراویش و چادرنشینان به طبیعت و حیوان و خاك دارند.
ادامهٔ «فرشهای پوست پلنگی یا پوست ببری»