پايه‌هاي عقب روي زمين باشد
اين ترفند تقريبا در بيشتر خانه‌ها جواب مي‌دهد؛ فرقي هم ندارد كه خانه كوچك يا بزرگ باشد يا فضايي كه براي نشيمن يا پذيرايي دارد، چقدر است. این قانون حتي به چيدمان بهتر مبل‌ها هم كمك مي‌كند چون در اين حالت مبل‌ها براي اينكه دور تا دور فرش مورد نظرتان قرار بگيرند، بايد حداقل فاصله ممكن را با هم داشته باشند. فقط بايد به اندازه فرش دقت کنید. فرش بايد متناسب با فضاي شما باشد تا اين قانون درست از آب دربيايد وگرنه مبل‌ها خيلي بيشتر از معمول استاندارد از هم فاصله مي‌گيرند.
فقط تعدادي از پايه‌ها روي فرش باشد
بهتر است قبل از اينكه قانون اول را در خانه رعايت كنيد يك‌راست سراغ قانون دوم بروید. اين قانون هميشه جوابگو نيست اما برحسب مدل مبل‌ها داستان فرق مي‌كند براي اينكه بعضي مواقع بهتر است هر چهار پايه صندلي‌ها و راحتي‌ها روي فرش باشد و گاهی فقط باید پايه‌هاي جلويی كاناپه روي فرش بوده و پايه‌هاي عقبی آن روي زمين قرار بگیرد. اين قانون بيشتر زماني به درد مي‌خورد كه مبل‌هاي شما يك‌دست نيستند و يك يا دو صندلي با طرح متفاوت از بقيه دارند. با اين كار مي‌توانيد فضاي اتاق را به دلخواه خودتان بزرگ و كوچك كنيد. درواقع اين قانون بيشتر به درد خانه‌هايي مي‌خورد كه فضاي كافي براي هر تغييري را دارند.
هر چهار پايه روي فرش باشد
مهم‌ترين نكته‌اي كه بايد در اين مورد در نظر بگيريد، اندازه فرش يا قالي است. وقتي فرش بزرگي در اختيار داشته باشيد مي‌توانيد همه مبل ها و صندلي‌ها را روي آن قرار دهيد و اصلا نيازي نيست خودتان را پايبند قانون اول كنيد و دوپايه روي زمين و دو پايه ديگر را روي فرش بگذاريد. خودتان را خلاص كنيد و راحت هر چهار پايه مبل‌ها را روي فرش قرار دهيد. فقط يادتان باشد خانه‌اي كه همه پايه‌هاي مبل‌هایش روي فرش قرار گرفته شلوغ‌تر به نظر مي‌رسد و البته كوچك‌تر.
پايه هيچ مبلي روي فرش نباشد
اگر ترجيح مي‌دهيد در خانه‌تان به جاي فرش‌هاي معمولي با اندازه‌هاي مشخص از قالي‌هاي كوچك با طرح و نقشه‌هاي خاص و امروزي استفاده كنيد، بهتر است روي همه قانون‌هاي قبلي خط بكشيد و فقط اين ايده را پياده كنيد. شما نبايد هيچ مبلي روي قالي‌تان بگذاريد. اگر حتي فقط پايه‌هاي جلويي مبل‌ها را روي فرش بگذاريد ديگر چيزي از طرح و نقشه قالي باقي نمي‌ماند. پس اگر دوست داريد قالي زيباي‌تان توي چشم باشد، مبل‌ها را دور بچينيد و از انتقاد ديگران هم ترسی نداشته باشيد!
فرش از لبه ديوار 45 سانتي‌متر فاصله داشته باشد
اگر به دكور چيدن مادرها يا مادربزرگ‌ها دقت كنيد، حتما به اين نكته مي‌رسيد؛ قانوني كه در همه دنيا و در همه نسل‌ها جريان داشته و تا امروز هم كسي نتوانسته آن را تغيير دهد؛ اينكه اگر فرش بزرگي در خانه پهن مي‌كنيد بايد اندازه‌اش را طوري در نظر بگيريد كه حتما از لبه ديوارها دست‌كم 45 سانتي‌متر فاصله داشته باشد. البته اين قانون بيشتر به درد خانه‌هايي با حال و هواي سنتي مي‌خورد و البته خانه‌هاي بزرگي كه به‌راحتي يك فرش 9 يا 12 مترمربعي را در وسط پذيرايي جای مي‌دهد. اگر خانه‌تان در اندازه اين حرف‌ها نيست، آن وقت قانون براي شما كمي فرق مي‌كند. در اين صورت بايد به جاي فاصله 45 سانتي‌متري قانون فاصله 20 سانتي‌متر تا لبه ديوار را رعايت كنيد.
كفپوش‌ها را فرش نكنيد
كفپوش‌هاي خانه با هر شكل و طرحي و با هر جنسي براي زيباتر كردن فضاي خانه شما به كار رفته‌است. اگر اين كفپوش‌ها در اتاق بچه‌ها باشد يا در اتاق خواب فرقي ندارد؛ حتما دليلي براي به كار بردن آنها بوده است. لزومي ندارد همه فضاي اتاق‌ها را به بهانه سردي سنگ‌ها يا خالي بودن پاركت‌ها با فرش بپوشانيد. از اين عادت غلط زماني مادرهاي‌مان زياد استفاده مي‌كردند اما شما يك تابوشكن باشيد؛ البته اگر مي‌خواهيد به خانه‌تان نمايي مدرن و امروزي دهيد. حالا اگر قانون پنجم را رعايت نمي‌كنيد و كاري به عدد و رقم‌ها نداريد حداقل فقط فرش را چند سانتي‌متر كوچك‌تر از متراژ اتاق در نظر بگيريد تا كمي از زمين و كفپوش هم ديده شود.
فرش از تختخواب 30 تا 45 سانتي‌متر بزرگ‌تر باشد
براي داشتن هماهنگي در اتاق خواب بايد به اندازه فرش دقت كنيد. اگر فقط به این فکر می‌کنید که فرش را زير تختخواب بيندازيد تا فضا خالي نباشد، آن وقت ديگر نبايد انتظار اتاقي متناسب را داشته باشيد؛ بايد فرش اتاق خواب طوري انتخاب شود كه از هر طرف حدود 30 تا 45 سانتي‌متر بزرگ‌تر از اندازه تخت باشد؛ البته اين مساله بستگي به اندازه تخت دارد. بهتر است فرش در اتاق‌هایی با تخت‌هاي كويين يا كينگ 45 سانتي‌متر و با تخت توين يا تك‌نفره 30 سانتي‌متر معلوم باشد؛ البته با توجه به اندازه اتاق و تخت مي‌توانيد اين اندازه را بزرگ‌تر كنيد اما ديگر كمتر از آن مناسب نيست. فرش كوچك زير تخت اين باور را به وجود مي‌آورد كه تختخواب همه اتاق را پوشانده است. اگر قالي كوچكي داريد كه مي‌خواهيد آن را در اتاق خواب بيندازيد، بهتر است پايين تخت پهن كنيد فقط براي اينكه به اتاق نماي خاصي بدهد نه اينكه فضايي را بپوشاند. يادتان باشد عرض قاليچه بايد از عرض تخت بيشتر باشد تا فضا هماهنگ به نظر برسد.
فرش زير ميز ناهارخوري باید حدود 60 سانتي‌متر از هر طرف معلوم باشد
شايد خواسته زيادي باشد اما اگر به قدر كافي فضا برای يك ميز ناهارخوري بزرگ دارید و مي‌خواهيد زير آن فرش پهن كنيد بايد حواس‌تان باشد كه فرش از هر طرف ميز به اندازه 60 سانتي‌متر بيرون آمده باشد. اين‌طوري حتي در زماني كه صندلي‌ها استفاده مي‌شوند باز هم تمامي پايه‌هاي‌شان روي فرش است و نه صندلي كسي كج و راست مي‌شود و نه پاهای افراد روي زمين مي‌ماند.
راهروي خانه را با فرش پر كنيد
ما ايراني‌ها عاشق اين قانون هستيم؛ اينكه راهروهاي خانه را هم با فرش‌هاي كناري بلندمان پر كنيم. كار درستي هم هست چون طبق اصول طراحي داخلي فرش‌هاي كناري بايد بيشتر فضاهاي عبوري در خانه را پر كنند. به اين ترتيب هم امنيت راه رفتن و راحتي رعايت مي‌شود و هم فضاي ورودي خانه با فرشي كه پهن شده از سليقه صاحبخانه خبر مي‌دهد.
فرش‌ها را با هم تركيب كنيد
اگر به اندازه كافي فضا داريد، لازم نيست اصلا فرش بزرگ در خانه پهن كنيد. اين اصل برای قديمي‌ها بود كه يك‌دفعه خانه را با يك فرش 12مترمربعي نقش‌دار پر مي‌كردند. حالا قانون اين است كه تا جايي كه دوست داريد از قاليچه‌هاي كوچك تركيبي استفاده كنيد به خصوص اگر خانه بزرگي داريد و مجبوريد چند دست مبلمان در آن بگذارید.
هيچ قانوني نداشته باشيد!
اصلا همه بايدها را فراموش كنيد. كاري هم به 10 فرمان بالا نداشته باشيد. گاهي بد نيست كه هر كسي خانه‌اش را بي‌قاعده و قانون بچيند به‌خصوص در زمينه فرش و درباره ما ايراني‌ها كه فرش‌هاي‌مان را مثل جان‌مان دوست داريم. اين قانون‌ها فقط براي بهتر جلوه دادن فضاي زندگي شماست اما اگر قرار است با رعايت آنها غصه فرش‌هاي نازنين‌تان را بخورید و هر روز از اينكه پايه مبل‌ها روي‌شان افتاده اعصاب‌تان به هم بريزد، بهتر است بي‌خيال همه قانون‌ها شويد و قانون خودتان را پياده كنيد!
فرش خوب است اما به اندازه!
قانون‌هاي پهن كردن فرش در خانه فقط زماني درست از آب درمي‌آيد كه صاحبخانه فرشي متناسب با فضايي كه در اختيار دارد تهيه كرده باشد. فكر كنيد يك فرش 12 متري را اگر به يك خانه 60 متري بياورند با كدام قانون بايد آن را پهن كرد؟ هيچ‌كدام! پس بهتر است قبل از راهي شدن براي خريد فرش اندازه‌ها دست‌تان باشد.
1. يك فرش با ابعاد 100 × 150 سانتي‌متر (يك و نيم مترمربعي) براي اتاق‌هاي نشيمني كه يك كاناپه دونفره و دو مبل تك دارند، بسيار مناسب است. در اين حالت بهتر است كه حداقل 30 سانتي‌متر فاصله بين فرش وسط نشيمن و مبل‌ها وجود داشته باشد تا فضا بیش از حد شلوغ نشود.
2. براي يك كاناپه بزرگ سه‌نفره كه به صورت مجزا در سالن قرار مي‌گيرد (معمولا روبه‌روي تلويزيون) داشتن يك فرش با ابعاد 240 × 340 سانتي‌متر بسيار مناسب است. معمولا طول بلند اين مبل‌هاي راحتي (270 سانتي‌متر) كمتر اجازه انتخاب فرش را به صاحبش مي‌دهد. اين وسط بايد حداقل 60سانتي‌متر فاصله بين كاناپه راحتي و ميز وجود داشته باشد تا نقش فرش مشخص شود.
3. در اتاق‌هاي نشيمني كه حالت كشيده دارند، معمولا كاناپه‌ها را روبه‌روي تلويزيون مي‌گذارند. اين‌جور مواقع صرف نظر از مبل‌هاي تکي كه چطور روي فرش قرار مي‌گيرند بايد به چيدمان تلويزيون و راحتي دونفره توجه داشت. يك فرش 150 × 220 سانتی‌متري براي اين فضا مناسب است. به‌طور حتم تلويزيون و كاناپه هم بايد روي عرض فرش قرار گرفته باشند؛ متناسب و هم‌اندازه.
4. يك ميز ناهارخوري شش نفره ابعاد مشخصي دارد. اين ميزها معمولا 90 ×205 سانتي‌متر هستند بنابراين براي انتخاب فرش براي آن با توجه به قانوني كه داشتيم بايد دنبال يك فرش 220 × 320 سانتي‌متري بود تا حداقل از هر طرف 60 سانتي‌متر فاصله باقي مانده باشد.
5. راهروي‌هاي ورودي خانه‌ها معمولا زياد بلند نيستند بنابراين در بهترين حالت مي‌توان با يك فرش 70 × 140 سانتي‌متري فضاي ورودي خانه را پر كرد. فقط باید دقت کرد كه فرش كناري حداقل 140 سانتي‌متر با در ورودي فاصله داشته باشد؛ اين ديگر يك قانون است!
[…] فرش را کجای خانه پهن کنیم؟ (۲) […]